Nowy rok szkolny jakoś się rozpędził, nawet nie wiadomo kiedy, a tu już połowa października. Poprzedni rok zakończyliśmy razem z Adrianem, po wakacjach już go nie było, szkoda, bo był fajnym kumplem, no i „narzeczonym Pani”, teraz pani czasami wzdycha, że teraz już nie ma się kto do niej przytulić: ( No bo kto w trzeciej klasie będzie się do Pani tulił? No my na pewno nie, bo już jesteśmy dorośli:)
 

W tym roku pojawiła się za to nowa koleżanka, Natalia. Dziewczyny się cieszą, bo jest ich więcej, no i jak gramy w „Dwa ognie” to ich drużyna liczy więcej zawodników.

Pani oczywiście nic się nie zmieniła, znowu powtarza: „Cicho!”, „Cicho!”, ale kto by jej tam słuchał. My zasadniczo zawsze mamy o czym pogadać! A jakie wstrząsające są opowieści o „niczym”. Jak ta Pani nas nie rozumie:)

Zakończyliśmy nasz drugi rok szkolny, ciężko było, oj ciężko. Ale udało się, Pani zachorowała na dziwną chorobę, objawia się mówieniem ciągle:

„Cicho!

Dzieci cicho!

Ale już cicho! I tak na okrągło:)

Martwimy się o co chodzi, może wakacje jej pomogą?

Teraz udajemy się na zasłużony w pełni wypoczynek, wrócimy po wakacjach, Pani powiedziała, że mamy wrócić cali i zdrowi, i tej wersji będziemy się trzymać! Zatem: Ahoj, kapitanie!

Zatem: Ahoj, moi marynarze! Czołem klasa! Pamiętajcie, że przed nami ostatni rok razem:(

A gdyby ktoś chciał nam przypomnieć jak wyglądaliśmy na koniec roku to prosimy o zdjęcia, jak zwykle na maila Pani.
Ciekawe dlaczego nasza Pani jest wzruszona jak to pisze? Ciekawe?

 

Nareszcie nadeszło nasze święto, zabawa była przecudna, tym bardziej, że pogoda dopisała. Dostaliśmy w szkole dużo prezentów, można było przyjść bez mundurka i spędziliśmy czas tak jak nam się podobało.

Obchody Dnia Matki w naszej klasie są bardzo ważne, przygotowujemy nasze występy przez kilka dni, niektórzy mówią wiersze, inni grają na instrumentach, a jeszcze inni śpiewają, mamy nas podziwiają z wielką miłością, pani śpiewa z nami, fajnie jest…