Nareszcie wyruszyliśmy w nasz najdłuższy rejs, podróż piętrowym autobusem trwała aż 10 godzin, potem odpoczęliśmy i poszliśmy nad morze. Może to bardzo dużo wody, nie widać brzegu, a do tego taki ładny pasek na plaży, który dziwnie piszczy pod stopami. Ciężko było nam zasnąć, gdy w pobliżu nie ma mamy, taty i rodzeństwa, (chociaż niektórzy z nas, na co dzień narzekają na nich), ale wyjazd to wyjazd tęskni się i już. Jedni płakali, dziewczyny urządziły sobie salon kosmetyczny, ale koniec końców zasnęliśmy. Przed snem pani zrobiła mam krzyżyki na czołach i powiedziała, że mam nam coś do przekazania od mamy i taty, powiedziała nam „Dobranoc mój skarbie”. No to dobranoc rodzice…